Akwamaryn polerowany bryłka

Akwamaryn ucieleśnia wszystkie rzeczy związane z morzem, a także te związane z Niebem, które odbijają się na powierzchni wody. Staje się lustrem odbijającym się w nieskończoność, umożliwiającym odkrywanie ukrytych znaczeń rzeczywistości. Jako kamień symetrii sprzyja medytacji i objawieniu, kamień proroków, szamanów, uzdrowicieli i mistyków. Pozwala nam również odkrywać najciemniejsze głębie naszych dusz, twarzą w twarz z samym sobą i z innymi. Związany z czakrą gardła, akwamaryn pomaga przezwyciężyć strach przed mówieniem. Emituje delikatną i współczującą energię, promującą umiar i odpowiedzialność za swoje czyny. Inspiruje ludzi osądzających do większej tolerancji i pomaga tym, którzy są przytłoczeni odpowiedzialnością, znaleźć porządek. Akwamaryn, kamień sprawiedliwości, wykorzystuje kompromis i negocjacje oraz daje cichą odwagę i jasne, rozsądne słowa w sytuacjach konfrontacyjnych. 

Akwamaryn ma bardzo starożytną tradycję jako kamień leczniczy. W 1609 r. Anselmus de Boodt w swojej książce o kamieniach szlachetnych, Gemmarum et Lapidum Historia , nazwał go akwamarynem, co po łacinie oznacza „błękit morza” . Wcześniej nazywano go po prostu „morskim berylem”. Od wieków jest używany przez żeglarzy jako talizman przeciwko utonięciu.

Najwcześniejsze wzmianki o berylach zostały odnotowane w De Virtutibus Lapidum w II wieku p.n.e. Stwierdzono: „Ten kamień jest dobry… na uszkodzenie oczu i na wszelkie choroby, jeśli zostanie włożony do wody i podany jako napój”. Sto lat później Pliniusz Starszy omówił akwamaryn w swojej Historii Naturalnej. Księga 37, „The Natural History of Precious Gemstones”, skupiała się wyłącznie na rodzinie Berylów. O Aquamarine napisał: „Najbardziej cenionymi berylami są te, które kolorem przypominają czystą zieleń morza… który wydaje się pochodzić ze skarbca jakiejś syreny, w głębinach letniego morza, jego uroku nie można odmówić”.

Beryl jest od X wieku symbolem apostoła św. Tomasza. Skojarzenie to zostało po raz pierwszy ustalone przez biskupa Andreasa z Cezarei, jednego z pierwszych pisarzy, którzy powiązali apostołów z kamieniami węgielnymi z Objawienia 20:1. Pisał: „Beryl, naśladując kolory morza i lub powietrza, podobnie jak hiacynt, zdaje się sugerować godnego podziwu Tomasza, zwłaszcza że odbył on długą podróż morzem, a nawet dotarł do Indii, wysłanych przez Boga głosić zbawienie narodom regionu”.