Kamienie runiczne to starożytna tradycja protogermańska, sięgająca I wieku naszej ery. Składają się z runicznego alfabetu zawierającym 24 litery, zwykle wykonane z drewna lub kamienia. Służyły do pisania, wróżbiarstwa, bindrunów i pieczęci.
Pierwszym uzupełnieniem całego alfabetu były runy Starszego Futhark w V wieku naszej ery, które są najczęściej używane do dziś, a następnie kamienie Młodszego Futhark zostały zaadaptowane przez Wikingów i inne plemiona nordyckie i były kontynuowane do czasów średniowiecza. Mówi się, że są oparte na inskrypcjach starołacińskich.
Kamienie runiczne są pełne potężnej i magicznej historii, dlatego były bardzo czczone i używane z niezwykłą ostrożnością. W kulturach nordyckich wierzono, że posiadają silne moce wróżbiarskie i były traktowane bardzo poważnie.
Pochodzenie słowa „runa” wywodzi się z germańskiego słowa oznaczającego „tajemnicę” lub „sekret”, a podobne odkrycia są obecne w języku staro irlandzkim, walijskim i staroangielskim, czasami oznaczającym również „cud”. W języku litewskim może to „mówić”, a po fińsku może też oznaczać „wiersz”.
W dzisiejszych czasach runy są używane jako metoda łączenia się z wyższym ja, wewnętrznego przewodnictwa i korzystania z intuicji jako metody przepowiadania przyszłości i udzielania rad.
Etymologia:
Nazwa pochodzi od greckiego słowa krystallos, pierwotnie znaczącego lód.
Uważano, że legendarne miasta Atlantydy i Lemurii używały kryształu górskiego jako źródła odmłodzenia, energii i rozwoju ich cywilizacji. Uważa się również, że to właśnie jego niewłaściwe użycie jest przyczyną ich zniszczenia.
Mitologia:
Kultury z całego świata mają swoją własną mitologię związaną z tym kamieniem.
Starożytni filozofowie greccy, tacy jak Teofrast, wierzyli, że przezroczysty kamień jest formą trwałego lodu, tak zimnego, że nie topi się.
Europejscy jasnowidze w średniowieczu używali kryształowych kulek wykonanych z przezroczystego kwarcu, ponieważ podobno pomagała w przewidywaniu przyszłości. (prawdopodobnie to skąd więzła się kryształowa kula)
W Ameryce Południowej rdzenne kultury uważały, że czaszki z przezroczystego kryształu podtrzymują duchy ich przodków.
W starożytnym Egipcie do budowy pomników używano kryształu czystego kwarcu, ponieważ wierzono, że służy on do odprowadzania energii z układu planetarnego.
W starożytnej mitologii japońskiej kamień ten był uważany za symbol doskonałości, ponieważ uważano, że jest fizyczną formą oddechu białego smok